Nic mi nie przychodzi do głowy...... - Forum

Smutne,i bardzo ci współczuje, ale lepiej by było żeby się dowiedziała To cios dlaniej, ale może poukładałaby sobie pewne sprawy iwam byłoby lżej Teraz się mówi chorym co ich czeka Nie mogę odpowiedzieć na moje osobiste pytanie czy ja bym chciała wiedzieć , niewiem ....

PS.Tojeszcze młoda osoba 

Moja kochana siostra ....Ona całe zycie pracowała w słuzbie zdrowia !My (rodzina)odwiedzamy i udjemy że wszystko bedzie dobrze ,że wyjdzie ze szpitala i odwiedzi nas ....ale ona dobrze wie ze nie wyjdzie z choroby

tak samo moja rodzina postępowała w przypadku naszego szwagra,nie mówiliśmy mu że jest śmiertelnie chory,allee on i tak wiedział.......lekarze dawali dwa tygodnie życia Wojtek przeżył 8 miesięcy.miał 34 lata.

rozumiem Twój ból,najgorzej jest patrzeć jak ktoś odchodzi,cierpi.Trzymaj się.

Aj ...niedawno wydawałam córke  za maz !!Moja siostra na weselu bawiła sie !!A dzisiaj umiera!!

i nie ma recepty !!  i nie ma zioła!!!niema tabletki uzdrawiajacej!!!nie 

Mój sp. Tata tez nie wiedział , ze ma raka. Pokonał go w ciagu 3 miesięcy ,Miał tylko 53 lata. Bardzo Pani i siostrze współczuje . 

Dziekuje Sanne serdecznie !Wiem że płacz nic nie pomoze !! Moja siostra całe zycie pomagała ,chorym i cierpiacym <pracowała zawsze w sł€żbie zdrowia..

Pani Halinko, wiem jakie to trudne żyć ze świadomością , ze to może byc ostatnia noc ukochanej przez nas osoby. Mnie smierc nie oszczędzała , zabierała mi osoby które bardzo kochalam, najpierw mamę, która miała tylko 28 lat jak zmarła, pózniej babcie, ojca, dziadka, następna babcie a w tamtym roku pod koniec grudnia wujka, który skończyłby 49 lat w styczniu. Życie jest niesprawiedliwe, niestety :/

Sanne słoneczko Ty moje !Wiem że cierpie ja i wszyscy wokół nas a moja siostrzzyczka chce juz tylko do nieba !!!! wszystko ja boli              ,,,,,,,,,z tylko do nieba !!! wszystko ja juz boli!!!

Nie mam pojęcia jak Pania pocieszyć, serce mi sie kraje jak to czytam. Proszę o spędzanie jak najwiecej czasu z siostra. Nie jestem dobrym rozmowca od ponad 10 lat nie mieszkam w Polsce  wiec robie byki niezależne ode mnie. Przepraszam :): Jeżeli ma Pani ochotę popisać to jestem w gotowości :D

Smutne , co piszesz Halinko i trudno w tym przypadku o jakiekolwiek słowa pocieszenia . Moja mama była w prawdzie o całe 20 lat od Twojej siostry , ale podobnie , jak ona pracowała w służbie zdrowia , miała raka , o którym jej nie powiedzieliśmy . Domyślała się jednak wszystkiego i bardzo świadomie umierała . Nie oddaliśmy jej nigdzie i byliśmy z nią do końca , bo tylko tyle mogliśmy dla niej zrobić .

HALINKO bardzo Ci współczuję... Nie ma też słów by pocieszyć...

Nasza swacia przeżywała ostatnio to samo bo jej najmłodszy brat zmagał się z nowotworem i też wydawało się, że go nie pokona a jednak... Cuda się zdarzają... trzeba wierzyć...

Halinko!!! Tak bardzo mi smutno i przykro. Chciałabym aby i Twoja siostra i inni ludzie mogli wyleczyć się z raka. 

Ale też chcałabym aby nie cierpieli i umierali bez bólu i spokoju. Czasem tak zdarza się. 

Jeśli Twoja siostra jest świadoma swojej choroby, to nie ma sensu rozmowa z nią na ten temat.

Jeśli jest świadoma i przytomna, to umilajcie jej czas swoją obecnością i miłością. Oczywiście jeśli ma takie życzenie. Nic na siłę. Bo twoja siostra może wszystko inaczej odbierać i może chce żyć już w swoim świecie wspomnień i myśli.

Życzę Twojej siostrze aby stało się tak jak ona chce i pragnie. A Wam abyście spokojnie przyjęli to wszystko do wiadomości. Abyście kochali ją w tych złych chwilach najgoręcej jak tylko można. 

I życzę wam sił i wytrwałośći w pokonaniu wszystkiego co niesie ze sobą ta choroba.

Trzymaj się Halinko!!!!!!

Borykamy się z podobną sytuacją. Ciężko patrzeć jak bliska osoba cierpi, jak musi wracać co 3 tyg na przetaczanie krwii jak organizm coraz bardziej tej obcej krwi nie chce. Ciężko patrzeć na strach w oczach chorego. Nie ma tu dobrych rad, ani podpowiedzi. W takiej sytuacji człowiek boi się nawet iść do szpitala, by nie pęknąć i nie załamać się na oczach osoby, przy której przeciez powinniśmy być twardzi. Jednak idziemy, wspieramy jak możemy ... tylko tyle możemy zrobić.

Choroba zjada człowieka i jest świadomy tego - wujek chorował wiedział ,że jego godzinki są policzone -zorganizowalismy mu wycieczkę -połowy ryb,gril,dzionek rodzinny tak by wiedział,że jesteśmy blisko Niego wraz z jgo chorobą -do dziś pamiętam jak zawzięcie i z radością łowił rybki i zajadał sie nimi na grilu -nie ma wujka -ale wspomienia zostały -wspólne wypady ,dostarczenie rozrywki mimo utraty sił ,Jego uśmiech ... wciąż żyje w naszych sercach :) 

Może warto te ostatnie chwile spędzić na przyjemnosciach tak ,by oderać od tego wszystkiego chorego i zbierać ,tylko dobre chwile ... 

Słowa pocieszenia -nie chcę się powtarzać jednak życzę wszelkiego dobra ,które przynosi radośc nawet w chorobie :)

Nie moge byc z moja Gosią bo mam do niej ponad 400km .Byłam we wtorek i środe rano .Chciałabym siedziec obok niej i trzymac za rekę ,ale nie mogę!! Dzisiaj nie odbiera od nas telefonu ! dziękuje Wam bardzo za słowa otuchy i pocieszenie 

Może odpoczywa . Współczuję Ci takiej sytuacji .

Nie ma słów pocieszenia w takiej sytuacji Halinko.. Mój tata zmarł w wieku 49 lat.. nie było dla niego ratunku.

Moja mama zmarła  w wieku 49 lat.Nikt nie dopuszczał do siebie takiego scenariusza,wiara i nadzieja towarzyszyła nam do końca...Trudno doradzać,trudno oceniać..Cieszcie się sobą,póki czas i wierzcie.Do końca wierzcie.Cuda się zdarzają.