"Straciłem 37 lat małżeństwa" - Forum

Nie fascynuje mnie taka lektura - a co do Pani Wałęsowej to wielki szacunek za to, że wychowała 8 dzieci. Na TVNStyle oglądałam jej rozmowę w programie "Miasto Kobiet" i to mi wystarcza.

Pan Wałęsa natomiast wybrał drogę jaką wybrał - teraz jak napisała Iza może częściej bywać z rodziną.

:):):) życie, zycie i jeszcze raz życie:) Teraz tak sobie pomyślałam co nasi męzowie/partnerzy by sobie pomyśleli gdybyśmy my tak im oświadczyły:) 

Ale my nie potrzebujemy rewolucjonisty tylko męża, więc jeśli nie potrafił pogodzić tego z małżeństwem to jego żona w takim razie straciła 37 lat małżeństwa, bo mogła mieć męża w domu gdyby wybrała inaczej

Muszę przeczytać tę książkę, sama jestem ciekawa jak to u nich było

Przeczytałam 218 stron, dzis ciąg dalszy i wiele ciśnie mi się na usta. Poczekam az przeczytam do końca.

Jak dla mnie - była sama, cały czas sama! Nie wyczytałam między wierszami miłości! Nie zobaczyłam emocji! Może to taki stan narracji amoże coś więcej! I chyba za to tez lubię tą książkę że do końca nie wyjaśnia wszystkiego:))::)

I tu się nie zgodzę. Fakt męża u boku nie miała ale sama nie była. Pani Wałęsa gubi się w faktach. W jednym zdaniu pisze, ze była sama z 6-7 dzieci a w kolejnym zdaniu, ze była u niej Jadzia, Krysia, mama. Non stop full ludzi. Bardzo szybko miała pomoc domową. A, że nie było męża. Ja wam powiem, ja dwa lata po narodzinach Kubunia tez byłam sama, mąż musiał na nas pracować! I wcale nie był prezydentem ani do tego nie dążył. Nie oszukujmy sie, wszystkiego miec nie mozna. Jak ma sie tyle dzieci to ktos musi non stop zasuwac zawodowo. Miała mieszkanie jak na tamte czasy bez kolejki....itd.

Ludzie to nie wszystko...

Tak masz rację, trudno jej się żyło bez męża. Ale wiesz, on od początku taki był, ona od początku wiedziała jaka rola kobieca jej przypadła. Do tego 8 dzieci, PRL, stan wojenny, prezydentura, dużo czynników na to wpłynęło.

U nas na forum czesto pojawiają sie kobiety które po iluś latach małżeństwa zaczynaja sie butnowac. Okazuje sie, ze swoją postawa doprowadziły do tego i swoją postawą muszą to naprawić. P. Danuta pochłonieta dziećmi, bez wiary w siebie, wychowana wiadomo jak - nie mogła i nie poradziła sobie. 

Z jednej strony miała wiecej niz inni w tamtych czasach, 8 dzieci, męża co chwila z pracy wyrzucali ale ona sama pisze NIGDY NIE BYŁO BIEDY ANI GŁODU. Mąż swoimi czynami doszedł do prezydentury, nie był wykształcony ani nie szedł po szczeblach kariery. Oboje zapłacili za to srogo ale niestety w życiu wszystkiego miec nie mozna. Sądzę, ze każda żona prezydenta czy premiera nie ma na ten czas męża. 

A gdyby teraz w zwykłej rodzinie przyszło wyżywić 8 dzieci i 2 dorosłych z jednej pensji? 

Zapłacili za to. Ale życie się nie skończyło. Nadszedł czas na rachunek sumienia.

Jak sama pisze kiedyś inaczej się wychowywało dzieci. Wiem to sama po sobie. Nie spędzało się z nimi tyle czasu co dziś. Ojcowie nie mieli takiego kontaktu z dziećmi jaki dziś mają. Pod koniec książki to widac jak wypowiadają się dzieci. W sumie tylko jedna - Anna podziwia ojca i jest z nim związana. Reszta chyba się troszkę dystansuje od sytuacji jaka była u nich w domu.

Książka jest w głębi swych kart jak dla mnie wiernym odzwierciedlaniem tamtych czasów. Szarości, smutności itp..itd..

Izuś!!! Tamte czasy wcale nie były takie szare i smutne. Ja nie zyłam w wielkim bogactwie, ba nawet nie byłam zamożna. Ale tamtych czasów wcale nie zaliczałabym do smutnych i szarych. One były po prostu inne. Inne były rozrywki i inne były potrzeby.

Teraz też wiele ludzi zuje smutno i szaro.

Ja się Wandziu odniosłam tylko do klimatu książki:))))

Tamte czasy tak? Przeciez ona sama pisze, ze dzieki Solidarnosci miała wszystko. Zwykli ludzie siedzieli w wieziniach a Wałesa w dworku z lusksuami, ona bywała u niego z dziecmi na 2 tygodniowych wakacjach. Miała to o czym kobietom wtedy sie nie sniło. Tak nie miała w domu meza ale coś za coś, takie zycie. Nie jedna nie miała meza bo zasuwał a i tak zyli w biedzie. A oni bardzo wiele dostali. Długo bym pisała o tym, nie potepiam pani Danuty ale chyba troche nie fair zagrała i w moich oczach nie zrobila z siebie matki polki itd. 

Nie ma niczego, co mogłoby zrekompensować utratę wolności. To nie wina Wałęsy, że był internowany w lepszych warunkach niż inni. To reżim, swiadom przyglądania się swiata wypadkom w Polsce, zafundował Lechowi złotą klatkę miast więziennej celi, by ocieplić swój wizerunek i pokazać się jako "dobry, łaskawy pan".

Mnie ksiązka p. Wałęsowej nie podobała się z jednego powodu- odczytuje ją jako nielojalność żony wobec męża.

A co do tamtych czasów... Były straszne, smutne, beznadziejne..... Szczęscie, ze to się nigdy nie wróci. Ale jeszcze z dwa pokolenia będziemy pozbywać się piętna, jakie na narodzie wywarły. Jeszcze ze dwa pokolenia będziemy się oczyszczać....

Gdyby tak było jak piszesz, to zamiast Domów Kultury i Pałaców Młodzieży trzeba byłoby wybudować szpitale dla wariatów.

Byłam młodą kobietą, matką czteroletniej córki. Żyłam zupełnie nmormalnie, chodziłąm do pracy, bawiłam się z dzieckiem, chodziłam do kina, teatru. Śpiewałam i tańczyłam. Były to ciężkie czasy. Były one inne. Tak jak czasy naszych rodziców dziadków. Tak jak czasy naszych dzieci- czasy"pseudoszczęśliwe". My mieliśmy swoje problemy, Wy macie swoje. I wcale nie mniejsze.