Dziecko "przyklejone" do mamy - Forum

U mnie ten najgorszy czas przyklejenia minął i teraz jak idę do łazienki, zamykam za sobą drzwi, mówię papa: idę na chwilkę. Natalka rozumie i czeka:) Albo idzie się bawić.

Muszę starać się nie nosić Natalki, a ona cały czas się tego domaga. do tego mieszkamy na drugim piętrze- schodzi sama- ale trwa to i trwa...Wolę ją chwycić pod pachę, minutkę i jestem na dole. Choć teraz musze się oszczędzać:)

Też tak było ale pomalutku się odkleja. Za to powastał problem ja dziecko się zoriętowało że wychodzę bez niego z domu a ono musi zostać z tatą. Jest protest! Za długo przebywało tylko ze mną.

Szczerze, to ja sobie z tym nie radze  gdy tylko wychodze z pokoju, Seweryn juz sie odrywa od zabawy i jest obok, gdy wchodze do łazienki i zamykam dzrzwi -jest płacz i lament. Tak jest za kazdym razem. Gdy jestesmy u mojej mamy wtedy moge odsapnąc poniewaz moje dziecko jest przyklejone do babci  Teraz Sewerynek ma 17 miesiecy i mam nadzieje, że niedługo etap "przylepki" bedziemy mogli nazwac zakonczonym.

U mnie było tak samo.Ksawercio ciągle domagał się noszenia przez pierwszy rok to mu ulegałam.Potem z dnia na dzien było mniej noszenia.Z zostawaniem z innymi było różnie, z tatą albo babcią, którą zna zostawał chętnie z innymi już niekoniecznie.Najgorzej zrobiło jakiś miesiąc temu gdy codziennie musiał zostawać z babcią.Rano budził się nieraz z płaczem wołając mnie.Oczywiście cały dzień ładnie się bawił.Jednak wieczorem gdy już z nim byłam to z rąk nie schodził i faktycznie nawet do łazienki nie mogłam wyjść.Uśpić było ciężko bał się,że go zostawię.Teraz znów jestem z nim na codzień i powoli wszystko wraca do normy.Jednak zostawić go z nikim nie mogę okropnie wtedy płacze, krzyczy i woła mama.Myślę, że minie mu to gdy zobaczy, że już zawsze jestem.Takie są uroki gdy dziecko cały swój czas spędza z jedną osobą.Więź mojego synka ze mną jest ogromnie duża.

U nas nie było źle pod tym względem. Ale to, że chłopaki mają zostać z Tatą jak wychodzę to wogóle na piątkę:) Przecież z tatą jest fajnie i więcej luzu:) U nas jest z młodym ten problem, że nie ma ochoty nigdzie jeździć, na wakacje, do kogoś na noc, jesli nie ma mamy.... Ale ogólnie to chłopaki byli przytulajdy i są nadal.

To chyba zależy od dziecka... U nas tego problemu z naszymi dziećmi nigdy nie było, Oliwka też nie była "przyklejona" do mamusi a z Ziemusiem już jest gorzej ale poprawę widać odkąd zaczęłam go pilnować.

Wcześniej nie można było wyjść z pokoju gdzie był, wejść do łazienki chociaż on był tylko za drzwiami i rozmawiało się do niego itp. - rzucał wszystko i z płaczem" lub krzykiem raczkował tam gdzie byłam. Teraz powoli sytuacja normuje się i bawi się kiedy muszę do łazienki lub śmiecie wyrzucić...

A więc czas zrobi swoje...

Inaczej też jest gdy dziecko na codzień widzi więcej osób.Mój synek jest na codzień tylko ze mną mąż w ciągłych delegacjach wracał na weekendy.Dla małego dziecka to było za mało na bycie z tatą.Teraz to się zmieniło bo tata jest juz 3 miesiąc na miejscu i Ksawcio swój stosunek do niego zmienił.Najważniejsze to chyba to aby dzieci nie były same non stop z mamą bo stąd wynika ta przylepność do niej.

chłopaki mieli taki czas,ale dawno temu...

U nas zdarza się to tylko wtedy gdy Filip się wstydzi - wskakuje mi na ręce i się tuli.

Karolina nigdy nie była do mnie przyklejona. Dzięki Bogu. 

i Jowka do mnei tez nie

witaj Asiu

a moje dziewczyny były do mnie przyklejone ale nie aż tak aby było to uciążliwe,jak były małe to praktycznie cały czas ze mną ,ale mi to nie przeszkadzało,bardzo je kocham i mogę spedzać 24h na dobę,choć czasem potrzebuje chwli wytchnienia od tej najmłodszej mojej pieścioszki,ona mówi ,że mamę by zakochała,zamilłowała i zapieściła no i na odwrót:)

A ja Wam powiem, że lubiłam to i nie walczyłam z tym. Czas tak szybko płynie, że chcę się cieszyć tą bliskością z dzieckiem jak najdłużej. Do dziś Kuba lubi jak jestem z nim i sie bawie czy oglądam bajki. Tulimy sie czesto aczkolwiek etap mamusiowania mija. A szkoda...to cudowne chwile.

Przede mną etap z Boryskiem, nie będę się bronić.

Hi hi 

jakbym czytała o sobie

moim sposobem jest przytulanie

rozumiem je

moja sytuacja jest skomlikowana i wiem jak bardzo potrzebują mojej miłosci

Synek kolezanki ma dwa lata... Współczuję jej, bo nawet do łazienki wyjść nie może bo syn od razy wpada w histerię... Ja bym tak nie chciała.. Przecież dwuletnie dziecko moze poczekać minutę lub dwie, aż mama wróci z łazienki...

A Wy jak myślicie? Czy dwuletnie dziecko powinno "towarzyszyć" mamie w łazience?

Był okres, gdzie Szymuś nawet do ubikacji ze mną iść musiał. Teraz widzę, że Tatuś robi się ważniejszy ode mnie :-) Wszystko chce robić z Tatą. W domu się nie liczę, heh. Co innego w przedszkolu. Tam się przykleja mocno do szyi nawet mojej ;-)

Facet ciągnie do faceta:) Mamy są na drugim miejscu:)

No dokładnie :-) Był czas, kiedy jak chciałam z domu wyjść, to musiałam się wykradać, tak żeby nie widział. A teraz, jak tylko wspomnę, że mam gdzieś jechać, czy iść, to mi buty przynosi, żebym sobie już szła :P

U mnie też tak było:) teraz chłopacy nawet wolą zostać z tatą..Pogrzebią coś w garażu, pooglądają mecz.... Takie "chłopskie" zaqjęcia bardziej ich pociagają...