moje dziecko się nie słucha - Forum

Podejrzewam, że córka jest na tyle mądra i poprostu Cię terroryzuje. Wie, że gdy zacznie sceny to Ty odpuścisz i dostanie to co chcę. Popełniłaś błąd o wiele wczesniej, zgadzając się na wszystko. Co teraz zrobić? Ja nie reagowałabym na to co pomyślą ludzie, zapytałabym córkę, czy zostaje w sklepie  np. na noc i poszłabym do kasy i wychodziła ze sklepu. Raz, drugi i zrozumie, ze jej sceny nie skutkują. Wiadomo, że dzieci próbują na ile mogą sobie podporządkować rodziców. Dla Twojej córki ostatni dzwonek. CO zrobisz jak będzie miała 12-16 lat? Pozwolisz na wszystko czego sobie zażyczy? Wtedy na "prostowanie" będzie za późno. Tylko konsekwencja i nie uleganie histerii!

Jeszcze tylko siebie odpowiednio nastawić by nie ulec w ostatnim momencie. Moje też nie raz tak próbują ale wiedzą że nie popuszczę. Wolę czasem kupić im coś sama jak ich przy mnie nie ma.  

u nas jest problem tez na zakupach , ale to najczesciej jak jestem sama z synkiem bo meza sie slucha

Każde dziecko przechodzi okres buntu co jakiś czas.  Trzeba dużo rozmawiać z dzieckiem także o złości i negatywnych emocjach oraz postawić jasne g re anie których obie zgodnie będziecie przestrzegać a naruszenie będzie za uważane . Na dzieci z częstymi okresami buntu dob r ze działa praca z tablica motywacyjny ze znaczkami ;)

Zdecydowanie zgadzam się z wamat, jednak ja nie podam Ci sprawdzonych sposobów ani metod na zachowanie się w takich sytuacjach, ponieważ każde dziecko jest inne i na każde działa zupełnie coś innego. Ty najlepiej znasz swoją córkę i wiesz co dla niej dobre, dlatego z chęcią podam Ci kilka pomysłów i rozwiązań jednak nie jestem w stanie zagwarantować, że zadziałają w stu procentach.

Zastanawia mnie czy napady złości Twojej córki występują również w domu. Jeśli to przytrafia się przede wszystkim, tak jak napisałaś, w sklepach to nasuwa mi się tylko jedna myśl: córka przyzwyczaiła się, że w sklepie panują inne zasady, że w momencie jej histerii zgadzasz się na wszystko żeby tylko ją uspokoić. Jakby tak spojrzeć na tę sytuację z punktu widzenia dziecka – jest ono nagradzane za swoje nieodpowiednie zachowanie! „Będę krzyczeć, będę płakać to mama w końcu mi kupi to, co chcę!”.  Tak jak wspomniała wamat - najważniejsza jest konsekwencja. Próbowałaś ustalić z córką zasady (np. na piśmie i wspólnie)? Łatwiej byłoby Ci być konsekwentną mamą; przed wyjściem mogłybyście razem odczytać nowe zasady i przypomnieć, że w sklepie one również obowiązują. Najważniejsze jest to abyś nie ulegała córce! Wiem, że to trudne, ponieważ Waszej sytuacji przygląda się mnóstwo ludzi mających tendencję do oceniania matek z góry, ale musisz wiedzieć, że to wszystko dla Waszego dobra!

Polecam przeczytać poradnik dla rodziców „Mamie na ratunek. Jak radzić sobie z napadami złości u dziecka” autorki Joni Levine (dostępny w Internecie). Myślę, że rozdział 5. „Kiedy dziecko daje przedstawienie” szczególnie podpowie jak zachować się w takiej sytuacji, a Ty sama zdecydujesz czy podane metody są warte zastosowania. Moim zdaniem poradnik podsuwa ciekawe pomysły, warte Twojej uwagi. Osobiście podoba mi się pomysł z robieniem listy zakupów i z przyjemnością poznam Twoje stanowisko na ten temat.

Pozdrawiam serdecznie i życzę sukcesów, wierzę że Wam się uda! 

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi i porady! Przy najbliższej okazji wezmę je pod uwagę.
Vamat, tak wiem że błąd popełniłam już wcześniej jednak chciałabym go naprawić i zupełnie nie wiem od czego zacząć. Mam ogromne problemy jeśli chodzi o konsekwencje. Oczywiście wypróbuje to „zostawienie na noc” w sklepie, może zadziała, dziękuje za porade!
mRose, dotarłam do poradnika który mi poleciłaś i faktycznie znalazłam tam dużo rozwiązań, oprócz rozdziału podanego przez ciebie są tam inne, które także mnie zaciekawiły i na pewno w wolnym czasie je poczytam. Pytałaś o to czy w domu takie sytuacje się zdarzają, odpowiadam: nie w takim stopniu, ponieważ córka ma swoje humorki jak każde dziecko, ale takie napady zdarzają się tylko w sklepach, wesołych miasteczkach, pokojach zabaw. Dlatego chyba masz rację, że chodzi tu o inne zasady w domu a inne w sklepie. Pytałaś też o to czy zrobiłyśmy razem takie zasady na piśmie: niestety nie, ale na pewno to wypróbuję i zdecydowanie zrobimy to razem. Wspólne tworzenie listy zakupów też jest super i to też sprawdzę. Na pewno spróbuję wszystkiego co mi poradziłyście żeby naprawić to co zepsułam przez swoją niekonsekwencję. Ale taka już jestem, szybko ulegam i nie potrafię być konsekwentna  musze z tym powalczyć. Dzięki za odpowiedzi!

Sposób na "pozostawienie" wypróbowałam gdy np. spieszyłam się do pracy, a syn po drodze miał "dużo" do obejrzenia. Stawal i musiał to czy tamto obejrzeć. Jak już przeholował to ja: "Idę do pracy, albo idziesz albo poczekaj jak bedę wracać" Na 4-5 latka  działało, po moich kilku krokach, przybiegał, chwytał za rękę i razem szliśmy. Czasem mówiłam , jak będziemy wracać to jeszcze raz obejrzysz. Działało. W sklepie nigdy nie było kłopotu. Najprostsze: nie wzięłam więcej pieniędzy. Było to jednak bardzo sporadycznie. Zabawki czy słodycze dostawał tylko w domu z różnych okazji, np.bo był grzeczny, bo Pani w przedszkolu pochwaliła, bo przeczytał ksiażeczkę itp. Czyli przyjemność za dobre zachowanie a nie "nagroda" za złe.

Trudno jest być konsekwentnym rodzicem, przecież rodzic też człowiek i raz może mieć lepszy, a raz gorszy nastrój, a to często wpływa na naszą konsekwencje. Spróbuj zastanowić się nad przyczyną Twoich problemów z byciem konsekwentną mamą, wtedy będzie Ci łatwiej znaleźć rozwiązanie :)

Pamiętaj też, że konsekwencja nie oznacza bycia surowym rodzicem! Wręcz przeciwnie – daje Twojemu dziecku poczucie bezpieczeństwa, uczy pewnych zasad i dyscypliny :) znalazłam ciekawe artykuły (dostępne w internecie), które pomogą Ci przebrnąć przez Twoją walkę z niekonsekwencją. Podaję tytuły:
1. „O wartości konsekwencji w wychowaniu” 2. „Słów kilka o konsekwencji w wychowaniu”. Myślę, że znajdziesz coś dla siebie.

Jeju dziękuje, nie spodziewałam się takiego odzewu i tylu porad i propozycji z waszej strony. Jestem ogromnie wdzięczna! Właśnie skończyłam czytać polecone artykuły (na pewno cos z nich wyniosę) i dziękuje za zaangażowanie w mój problem. Od teraz zaczynam wszystko od początku kierując się waszymi poradami i tym co przeczytałam. Jutro zamierzam stworzyć z Alą listę nowych zasad. mRose czy ta lista zasad musi być jakaś szczególna, ma jakieś określone kryteria? Wamat dzisiaj rano miałam okazje wypróbować „pozostawienie”. Moja córka była tak uparta ze stałam schowana za półką dosłownie 15 minut, a ona siedziała sobie na srodku sklepu i miała w nosie ze mnie nie ma. Uległam. Miałaś taką sytuację, że córka szła w zaparte i nie pobiegla za toba?

Jeśli chodzi o listę zasad to najważniejsze jest żebyście stworzyły ją razem i razem ustalały poszczególne zasady. Ważne jest również aby oprócz tego czego nie wolno robić, znalazło się również to jak powinno się zachować. Spróbujcie ustalić kary i nagrody za określone zachowania, oczywiście jeśli córka nie będzie się z czymś zgadzała, a Ty uznasz to za niezbędną zasadę, NIE ULEGAJ – BĄDŹ KONSEKWENTNA. To Ty jesteś mamą i Ty decydujesz o swojej córce, nie odwrotnie. Nie daj sobie wejść na głowę, bądź stanowcza.

Chciałam Cię jeszcze spytać o to „pozostawienie” :). Mogłabyś mi opisać jak to dokładnie wyglądało? Dziwne, że córka była aż taka uparta. Czy istnieje taka możliwość, że córka cały czas widziała Cię jak stałaś za półką?

Tak mi się tylko nasunęło - może Twoja córka widziała gdzie idziesz, tzn. e nie odeszłaś daleko i showałaś się za tą półką. Mój siostrzeniec na prośbę okolejne lego słyszał - "dobrze, kupie ci lego, ale wtedy nie kupujmy nowego łóżka/lampki do pokoju, etc. A że akurat dom w budowie i pokój trzeba będzie urządzać - metoda podziałała. Teraz prezenty dostaje na okazje typu święta i urodziny.

Pozostaje pytanie jeszcze, czy rozmawiasz z córką o tym, co się wydarzyło - (awantura w sklepie) po powrocie do domu?

Jak widać dzieci są różne. Ja mam syna (teraz 24lat), mój sposób skutkowal do ok 4 roku, później już nie było potrzeby. Czuł się "dorosły", samodzielny (chodził do ogniska muzycznego-muzyka bardzo dobrze oddziałowuje na rozwój, wycisza, zaciekawia), na zajęcia plastyczne. Jak wracał do domu to najczęściej w ciszy układał LEGO, po Dobranocce szedł spać i nie miał czasu na "awantury".

Lista stworzona! Dziękuje za wskazówki. Córka była zachwycona „Mama to będzie taka nasa tajna wazna lista dobze?” aż jej nie poznawałam :)
Jest możliwe, że córka mnie widziala ponieważ im dłużej tam stałam tym częściej wyglądałam jaka jest jej reakcja.
Tak, rozmawiam z córką po powrocie do domu. Ale mam wrażenie ze to co do niej mówie odbija się i w ogole do niej nie trafia… A czasami jestem tak wykończona, że zwyczajnie odpuszczam. Mimo, że pracuje w domu to  bywam zmeczona, a zakupy z Ala dobijają mnie już do końca.

Pomalutku się ułoży, nie wymagaj za dużo bo się zniechęci a to i tak duży postęp

dokladnie malutkimi kroczkami i bedzie wszystko dobrze :)

Czyli córka bawiła się w chowanego? Mówiłam, ze madra dziewczynka. 

Karolino, moim zdaniem żeby „pozostawienie” podziałało powinnaś zrobić wszystko aby córka nie zauważyła, że jesteś w pobliżu. Niestety jeśli zabraknie Ci cierpliwości Ala nauczy się, że zawsze po nią wrócisz, więc „pozostawienie” nie będzie robiło na niej wrażenia.

Napisałaś, że córka była zachwycona robieniem listy zasad. Może była zachwycona przede wszystkim tym, że robicie to wspólnie? Może sprawiło jej radość to, że miałaś czas tylko dla niej i poświęciłaś go jej w całości :). Mi trudno stwierdzić co może być powodem zachowania Twojej pociechy, mogę jedynie się domyślać i „podrzucać” Ci pomysły. Zastanawiałaś się nad tym czy Ala, swoimi napadami złości, nie chce zwyczajnie zwrócić na siebie Twojej uwagi? Często spędzacie razem czas? I nie chodzi mi tu o wyjście do sklepu, lecz o takie chwile, które poświęcasz tylko i wyłącznie jej. Zaznaczam, że to są tylko moje domysły, niczego Ci nie zarzucam.

Przed chwilą wpadł mi do głowy pewien pomysł, który być może zapobiegłby napadom złości Ali w sklepie. Proponuję, jak już wcześniej wspominałam, stworzyć wspólnie listę zakupów. Czemu ona ma służyć? Odwróceniu uwagi Ali. Skoro za każdym razem kiedy jesteście w sklepie, córka się złości – zapobiegnij temu! Dobrym rozwiązaniem jest właśnie odwrócenie uwagi. Możesz zadawać córce pytania np. „Alu, pamiętasz co jeszcze miałyśmy kupić?”, „Ah tak, a mogłabyś mi pokazać gdzie to jest?”, „Jeszcze musimy kupić groszek, widzisz tu coś w kolorze groszku? Rozejrzyj się!” itp. Możesz również stworzyć bajki, opowieści – sama najlepiej wiesz co najbardziej ją zainteresuje. Dzięki temu zakupy mogą stać się dla Twojej córki wspaniałą przygodą :) więc myślę, że warto. Jeśli wizyta przebiegnie bez złoszczenia się, możesz po powrocie do domu pochwalić ją i w nagrodę np. pozwolić jej wybrać zabawę, w którą pobawicie się razem przez resztę wieczoru. Osobiście wystrzegałabym się nagród materialnych żeby uniknąć przyzwyczajenia jej do takiej formy nagradzania.

Oczywiście, jak wspomniano we wcześniejszych wpisach – wszystko powoli, małymi kroczkami żeby nie przestraszyć córki natłokiem nowych, nieznanych jej zasad.  

mRose! Nie mogę w to uwierzyć! Ta lista zakupów to pomysł najlepszy z najlepszych! Dziekuje… w ogole bardzo dziekuje za tak trafne porady, nie spodziwalam się ze cokolwiek zadziała na moją corke…
co do spędzania czasu. Piszesz, ze to są tylko twoje domysły. Domysły, ale jakie trafne. Widziałam twój post chwile po tym jak go dodałas, ale przyznam się ze nie wiedziałam co odpisac, ponieważ doszłam do wniosku, że chyba jest w tym dużo racji.. Sytuacja wygląda tak, że skoro pracuje w domu sądziłam ze spędzam czas z córką non stop. Ale często zdarza się ze ona przychodzi, a ja odsyłam ja do pokoju bo tlumacze ze mama pracuje i nie może się z nią pobawić, a ona grzecznie idzie i zajmuje się sobą. Nie mowie ze nigdy się nie bawimy, bo to nieprawda. Ale wydaje mi się ze robimy to rzadziej niż powinnyśmy. I ta nagroda za grzeczne zachowanie w sklepie…. Ahh wtedy utwierdziłam się w przekonaniu że popelnilam ogromny blad w wychowaniu mojego szczęścia :( - Ala była przeszczesliwa podczas naszych wyglupow.
Jakoś głupio mi się do tego wszystkiego przyznać, ale czuje że jestem wam to winna… podsunęlyscie mi tyle pomyslow i pomocnych rad, nawet nie wiecie jaka jestem wdzieczna.

Karolino, cieszę się, że mogłam Ci pomóc w odnalezieniu przyczyny zachowania Twojej córki. Według mnie cała sytuacja się trochę rozjaśniła. Podsumuję wszystko i napiszę jak widzę całą sprawę.

 Pierwszy wątek dotyczył po prostu napadów złości w sklepie, w kolejnym ujawnił nam się brak konsekwencji, a na końcu wywnioskowałaś, że poświęcasz córce za mało czasu. Moim zdaniem córka złości się w sklepie, ponieważ wie, że tam zwrócisz na nią uwagę, że nie zostawisz jej samej w sklepie, że będziesz ją prosić i błagać aby się uspokoiła itd. – poświęcasz jej chwilę uwagi! W domu jest grzeczną dziewczynką, ponieważ nauczyłaś ją aby podczas Twojej pracy zajęła się sobą. Myślę, że córka jest świadoma, że w domu prośbami, krzykiem i złością nic nie zdziała, gdyż i tak nie zwrócisz na to uwagi (jesteście w domu i nikt Was nie obserwuje, a córka w końcu się uspokoi). I wreszcie Twoja niekonsekwencja. Domyślasz się? Moim zdaniem są to po prostu Twoje wyrzuty sumienia: „odesłałam ją do pokoju raz, drugi i trzeci, więc tym razem pozwolę jej na to co chce”. Masz bardzo mądrą córkę i jeśli potwierdzą się nasze przypuszczenia i faktycznie przyczyną jej złości będzie Twój brak czasu, to możemy pomyśleć, że córka dobrze to sobie wymyśliła i osiągnęła swój cel, czyli Twoją uwagę podczas jej napadów złości :)

Całą sytuację można oczywiście naprawić, córka jest jeszcze na tyle mała, że wszystko przed Wami! Aby zwiększyć skuteczność Twoich działań, prób i metod, spróbuj szukać u Ali jak najwięcej pozytywnych zachowań, a potem nagradzać ją uwagą i pochwałą. O wzmacnianiu braku zachowań negatywnych możesz przeczytać w artykule pt. „Nieświadome prowokowanie złego zachowania”. Mowa w nim również o tym, że wszystkie dzieci chcą skupiać na sobie uwagę, ponieważ nie cierpią być ignorowane przez rodziców. Myślę, że może Ci pomóc w Twoich zmaganiach :)

Na pocieszenie powiem: rozumiem, że jest Ci głupio, ale jesteśmy tylko ludźmi i każdy z nas popełnia błędy. Ważne, że w porę zorientowałaś się, że coś jest nie tak i starasz się to zmienić. Trzymam za Was kciuki! Wierzę, że wszystko skończy się dobrze :)