Smutna babcia :( - Forum

Lubarka takie sytuacje zawsze są smutne i powodują żal i cierpienie każdej ze stron. Nie piszesz dlaczego syn rozstał się  z partnerką i dlaczego nie pozwala Tobie widywać się z wnukiem - może ma jakiś żal, pretensje. To że sądowo chcesz uregulować pewne kwestie to dobrze ale myślę że na spokojnie , bez emoci i żalów powinnaś porozmawiać z mamą wnuka i poprosić aby nie utrudniała kontaktów i pozwoliła dzicku widywać się z Tobą. Dzicko może odczuwać tęsknotę szczególnie kiedy miało z Tobą dobry kontakt, i zastanawiam się też w jaki sposób tłumaczy dziecku Twoją nieobecność?. Myślę że najlepiej będzie porosić mamę dzicka o możliwość widywania i starać się aby dzicko nie cierpiało dodatkowo z powodu rozstania rodziców.

Porozmawiać się niestety nie da, nie odbiera telefonów, na sms nie odpowiada, nie otwiera drzwi :(

Sąd to była ostateczność. 

Maleńki był ze mną bardzo związany, pielęgnowałam go od urodzenia. Nie było dnia dnia byśmy się nie widzieli.

Dlatego martwię się jak on to znosi, czy cierpi? Jest jeszcze taki malutki...

Może trzeba troszkę czasu by rany się zagoiły.. A co na to ojciec dziecka? Może poprzez tatę udało by się taki kotakt odbudować..

Bardzo to smutne że takie sytuacje się pojawiaja..

Stokrotka ma rację czas leczy rany i może uda się dojść do porozumienia w kwestii widywania wnuka - dla jego dobra:)

A czy Twój syn widuje się z dzieckiem ?. 

Może synowa ma jakiś żal i nie umie sobie sobie z nim poradzić ?

Nie, syn również nie może zobaczyć dziecka, kazała mu iść do sądu jak chce.

To trudna sprawa. Chodzi o poważne zaniedbania mamy względem małego. Ma żal o to, że syn postraszył ją kontrolą z O.S. jak tak dalej będzie.

A do mnie, że powiedziałam synowi o tym, co zastałam kiedy odwiedziłam niezapowiedziana chorego wnusia w domu, w którym obecnie przebywa z matką. I myślę, że nie dojdziemy już do porozumienia, bo po prostu babcia za dużo może zobaczyć.

Trudna sprawa jeżeli mama faktycznie zaniedbuje dziecko i myślę że warto zawsze stać w obronie malucha   ale    z własnego doświadczenia wiem że czasami lepiej też pewne sprawy pozostawić rodzicom aby to Oni między sobą dogadali pewne sprawy. 

Kochane,

Chodziło o zdrowie dziecka, nie zawsze da się udawać, że czegoś nie widzimy :(

Lubarka może mama dziecka zrobiła coś źle a może zrobiła to zupełnie nieświadomie, może potrzebuje pomocy, rady bardziej doświadczonej osoby i należy jej taką pomoc okazać. Moim zdaniem każda z nas nie lubi krytyki a mi byłoby przykro gdyby ojciec dziecka straszył że naśle na mnie opiekę społeczną. Pamiętaj że ona sama praktycznie zajmuje się dzieckiem i może mieć lepsze i gorsze dni i jeżeli nie są to sytuacje które naprawdę zagrażają zdrowiu i życiu dziecka to nie powinno się takch argumentów używać wobec kobiety wychowującej samotnie dziecko. Myślę że uda się tą sytuację pogodzić ale to też będzie wymagało z Waszej strony - a przede wszystkim ojca dziecka wyrozumiałości i pomocy dla niej. TO że nie mieszkają już razem to dla niej podejrzewam też nie jest łatwa sytuacja więc naprawdę trzeba spokoju i czasu aby wszystko poukładać.  

Warto też się zastanowić nad pomocą kogoś z zewnątrz - np, teraputy , psychologa który pomoże młodym odnaleźć się w tej sytuacji , może warto spróbować pójść właśnie w tym kierunku.

A może mama miała gorszy czas, może pokłóciła się z mężem, może miała dość codzienności.

Może czasem lepiej, gdyby "mamusia" przyszła zamiast z pretensjami o porządek i nieugotowanie obiadu, z zapytaniem, czy może potrzebujesz pomocy?

Czasem wystarczy odrobina ludzkiego zrozumienia. Nie każda kobieta lubi naloty teściowej- to tak tylko z mojej strony. 

No chyba, że była to libacja alkoholowa i naprawdę naganne zachowanie matki względem małoletniego.

Tez jestem za tym.. Lepiej po zgodzie coś załatwić i się dogadac niż mieszać jeszcze osoby trzecie.. Takie sprawy mogą się długo toczyć a nic dobrego nie daja.. Przecież mieszkaliście razem jakis czas i troszkę się znacie..

Przykro to czytać bo też jestem babcią i wiem, że wnuki to nasze skarby, dla których jesteśmy zdolne wszystko zrobić a gdy nastąpi taka sytuacja jaką opisałaś to świat nam może się zawalić...

Co w takiej ciężkiej sytuacji robić, trudno cokolwiek radzić bo znamy tylko Twoją wersję ale moim zdaniem syn i synowa to są dorośli ludzie i co między nimi się stało to dziecko nie powinno na tym ucierpieć chociażby przez to, że nie ma kontaktu z Tobą, swoją babcią...

Ja jednak starała bym się "dogadać" z matką Twojego wnusia i jej rodzicami a jeśli to nie zadziała to chyba jednak bez Sądu się nie obejdzie i to on powinien tę przykrą sytuację rozstrzygnąć...

Życzę powodzenia...

A może Napisz list.. taki od serca.. Może większa szansa na to że przeczyta.. Może dojdziecie do porozumienia..

Też o tym Stokrotko pomyślałam i myślę że jeżeli ten list nie będzie zawierał niepotrzebnych oskarżeń, żalów to może uda się namówić synową na rozmowę np. podczas wspólnego z nią i wnukiem spaceru.

W sumie nie koniecznie trzeba do kogos do domu chodzić  ale nawet taki spacer zaproponować.. To może i pomoc jakaś i kontakt z dzieckiem by był..

Jeszcze nigdy nie było mi tak źle. Jakby serce pękło na pół albo zostało wyrwane :(

Nie piszę tu po to, by oczerniać mamę swojego wnuka, w moim przekonaniu wszystko co robiłam, robiłam dla dobra małego. Nie powinnam zareagować kiedy w książeczce dziecka znalazłam skierowanie na badania, skierowanie do szpitala i kilka skierowań do specjalistów? Wszystko przeterminowane, włożone między kartki i już. Takich sytuacji było wiele. Zawsze wtedy tłumaczyłam cierpliwie, że to jest złe, że tak nie można. Nigdy nawet nie podniosłam głosu, chociaż powinnam wkurzyć się na maxa. Pomagałam tak jak piszecie, wspierałam dziewczynę we wszystkim. W nagrodę dostałam to co mam.

Ile razy można prosić by mi pozwolono zobaczyć wnuka? Ile?  Nie oczekuję wdzięczności. Oczekuję, jedynie,że ktoś pomyśli o dziecku, bo nie wierzę, że on nie tęskni, nie czuje. Mogę napisać list jak radzicie ale wiem, że to nic nie da.  :(

Bądz dobrej mysli! Może akurat wszystko się zamo ułozy.. różnie to w życiu bywa.. Zrób tak jak dyktuje Ci serce ale dziecku najbardziej potrzebna jest matka.. cokolwiek by się nie działo..

Myślę o Was pozytywie. by wszystkie Wasze sprawy ułożyły się dobrze! 

Dziękuję Stokrotko :)

Ja też uważam, że mama jest dla dziecka najważniejsza! Kiedy odtrąciła małego po porodzie z żalu dostałam depresji.

Krok po kroku uczyłam dziewczynę miłości do własnego dziecka. Ech...

A czy ma Pani kontakt z rodzicami synowej ?. Może warto z nimi porozmawiać. zapytać jak wyglada sytuacja, może po tym wszystkim synowa znów ma depresję i nie umie sobie z nią poradzić.  A czy kiedy nie poszła z dzieckiem do lekarza pomimo iż miała skierowanie  tłumaczyła to jakoś?.  To że po porodzie miała depresję to może się wiązać z burzą hormonów jaką kobieta przechodzi , ja również miałam takie momenty że dziś nawet nie chce o nich pamiętać, ale najważniejsze wtedy jest aby bliskie osoby wsparły młodą mamę tak jak Pani to zrobiła.

Sytuacja ma wiele wątków, ale niepokojąco wygląda to , że odrzuciła dziecko Może nadal nie może się pozbierać, a syn widzi wszysko w innych barwach Nie wsierał jej